شماره 5 نشریه باروت

برای دریافت نشریه اینجا کلیک کنید

در این شماره می خوانید:

تبلیغات شهری: رأی تو صندوق، به زنجیر کشیدن من است/ امروز سنگ، فردا گلوله، این است پیام جوانان انقلابی ترکیه!/ رفع خشونت بر علیه زنان، در پارلمان زن ستیزهای افغانستان/ جزیره آهنین ما و آخرین آلترناتیو فیلم/ QIRMIZI, SOL GƏNCLƏR BİRLİYİNİN MƏRAMNAMƏSİ

تبلیغات شهری: رأیِ تو صندوق، به زنجیر کشیدن من است!

الف:  

دولت چیزی نیست جز ماشینی برای سرکوب یک طبقه از سوی طبقۀ دیگر؛ در جمهوری دموکراتیک هم این نقشِ وی، به هیچ وجه کمتر از نقش وی در رژیم سلطنت نیست(پیشگفتار کتاب جنگ داخلی-کارل مارکس).

حق انتخابات همگانی: "نمودار نضج طبقه کارگر است. چنین حقی بیش از این نمی تواند چیزی بدهد و با وجود دولت کنونی هرگز نخواهد داد" (درباره دولت-انگلس).

ب:

تقابل با جمهوری اسلامی، نزد ما، در عرصه واقعیت، درست آن جا که مبارزه با گوشت، پوست و استخوان احساس می شود رخ نشان می دهد و نه صرفاً در ساحت تئوری، که آن نیز به دلیل عدم تلاش برای برساختن آن به اقتضای واقعیت موجود و نیازمند تغییر، تنها به لفاظی می ماند و هر لحظه به سمت پراکندگی بیشتر خود و نیروها حرکت خواهد نمود؛ چنین تئوری هایی فی الواقع هیچ ضرورت تاریخی ندارد و از این روست که ایده هایی از آن گونه که در پی می آید، سترون و بیرون از عرصه واقعیتِ پویا و زایاست:

امروز سنگ، فردا گلوله، این است پیام جوانان انقلابی در ترکیه!

چند روزی هست که ترکیه، در آتش خشم جوانان بیکار، عاصی و بیزار از جنگ امپریالیستی و نیز دولتِ دموکراسی اسلامی سرمایه داران می سوزد، جوانان خشمگین با سنگباران نمودن پلیس ضد شورش، نیروی های سرکوبِ ساختار حکومتی سرمایه داران را نشانه گرفته و به پس می نشانند، اما با سپرهای به غنیمت گرفته شده درخیابانهای شهر، سنگر، باریکاد و بلوک های مقاومت خویش را بنا نهاده* و یک بار دیگر میدان "تقسیم" استانبول را آنچنان که می بایست و نه آنچنان که خواص اروپائی های خوش خط و خال، به عرصه حرکت کشاندند. آری در این روزها مشتری های غربیِ فروشگاه های لوکس، که به قیمت یورو و دلار خرید و فروش می کنند در آن حوالی نخواهند بود. میدان بار دیگر به دست بی چیزان تسخیر شد.